[Fic Yaoi]~>>The LiTTle MANmatE - นิยาย [Fic Yaoi]~>>The LiTTle MANmatE<<~ : เงือกน้อยแจจุง : Dek-D.com - Writer
×

    [Fic Yaoi]~>>The LiTTle MANmatE<<~ : เงือกน้อยแจจุง

    ทำไมเงือกน้อยที่ดิสนีย์สร้างขึ้นถึงจบอย่างมีความสุข..แต่นิทานเงือกน้อยของแอนเดอร์สัน..กลับจบอย่างน่าเศร้า. .กลายเป็นฟองอากาศ!? แล้วถ้าเป็นยุนแจล่ะ..? ชายรักชาย! คนกับปลา! จะสมหวังหรือต้องสูญเสีย?

    ผู้เข้าชมรวม

    7,267

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    12

    ผู้เข้าชมรวม


    7.26K

    ความคิดเห็น


    200

    คนติดตาม


    45
    จำนวนตอน :  23 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  23 พ.ย. 53 / 23:56 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ





    Titile :~>>The LiTTle MANmatE<<~ : เงือกน้อยแจจุง

    Author : zebracat

    Genre : Fantasy

    Pairing : YunJae YooSu

     

    >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
    .
    .

     

    เคยนึกสงสัยไหม. .ว่าทำไมเรื่องเงือกน้อยถึงได้มีบทสรุปที่ต่างกัน ?

    ทั้งๆที่ตัวละครเองก็เรียกได้ว่าเป็นตัวละครเดียวกัน. . เนื้อเรื่องเองก็ดำเนินไปในแบบเดียวกัน . . . . แต่ทำไม !?

     

    ทำไม เงือกน้อย ที่ดิสนีย์สร้างขึ้น . . ถึงจบอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง. .มีความสุข

    แต่นิทาน เงือกน้อย ของแอนเดอร์สัน . .กลับจบตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง . . บทสรุปของเงือกน้อย ตัวเดียวกัน . .ที่หลงรักเจ้าชายเหมือนกัน . . แต่กลับจบอย่างน่าเวทนา. .กลายเป็นฟองอากาศไปในที่สุด!!

     

    แล้วจะเกิดอะไรขึ้น. . เมื่อยุนกับแจได้พบกัน. .ในรูปแบบความรักแบบนั้น!!

    ความรักของเงือกน้อย. . กับมนุษย์หนุ่มที่แสนจะเย็นชา

     

    . .ชาย กับ ชาย. . ที่ผิดวิสัย. . กับ กฎแห่งธรรมชาติที่กีดกัน. . คน กับ ปลา . .

    . .ความแตกต่างที่ไม่น่าลงตัว . .แต่. .   โชคชะตา  ก็ยังเล่นตลกให้ต้องมาพบเจอ. .

     

    ความรักเต็มเปี่ยมที่มีให้มากล้น . . กับ รูรั่วรอยร้าวที่ยากจะประสาน

    สมหวัง . . หรือต้องสูญเสีย . . ?  

    .

    .

     

    อะไรคือบทสรุปที่แท้จริงของเรื่อง เงือกน้อย กันแน่ !?

     


     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ~ คอมเมนท์ของคนอ่าน . .คือกำลังใจที่ดีที่สุด. .สำหรับคนแต่งนะคะ ~

     

     

     

     

     

     

     

     

    มีอะไรต้องแก้ไขช่วยแนะนำด้วยนะคะ

    ขอบคุณที่เข้ามาอ่านคะ ^^

     

     

     >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

     

     

    ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยบอกเรื่องการลงเรท..^^

     

    >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

     

     

     

     

    ขอขอบคุณคอมเมนท์ของทุกคนมากนะคะ..

    ขอบคุณที่ติดตาม..

    ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน..

     

    ถ้ามีอะไรที่เราควรแก้ไขหรือปรับปรุง..แนะนำได้เสมอนะคะ ^^

     

    ขอบคุณทุกคนคะ

    ^ /|\ ^

     

     
    ------------------------------------------------------------------------------



    ถึงคนอ่านทุกๆท่าน..

    ขอบคุณมากๆสำหรับทุกคอมเมนท์ และทุกกำลังใจ และขอบคุณจากใจสำหรับการรอคอย

    ขอโทษที่หายไป..หายไปนาน ทำให้รอแล้วรอเล่า รอโดยไม่รู้เลยว่าเราจะกลับมาเมื่อไร วันนี้เราจะขอมาชี้แจ้งเหตุผลบางอย่างและขออนุญาตประชาสัมพันธ์นิดหน่อยสำหรับฟิกชั่นเรื่องนี้

    นั้นก้อคือ ... เราจะขอพักการแต่งฟิกเรื่องนี้ ( และเรื่องอื่นๆ ) ไปอย่างไม่มีกำหนด ..

    ระยะเวลาอาจไม่ยาวนานขนาดที่ว่าจะเลิกแต่งตลอดไป เพียงแต่แค่ว่ายังไม่ใช้ในเร็วๆนี้แน่นอน..


    ต้องขอโทษทุกคนจากใจจริงๆนะคะ
    แต่คำสัญญาที่ว่าจะทำให้เรื่องนี้จบ..เราจะทำให้มันเป็นจริงแน่นอน แต่เพียง ระยะเวลาเท่านั้น ที่เราเองก้อไม่รู้ว่าจะ เมื่อไร

    สำหรับเหตุผล..น่าจะเรียกว่า ต้นเหตุอ่านะ.. เพราะความสะเพร่าของเราเองละคะ



    คือว่า..บ้านเราขโมยขึ้นอ่ะ แล้วมันก้อขนไปหมดเลย ทั้งคอมตั้งโต๊ะ ทั้งโน๊ตบุ๊ค..( นั่นยังเลวร้ายไม่พอค่ะ )

    ทั้งฟิกเก่า และฟิกใหม่ (ฟิกสั้นอิงยุนแจสถานการณ์ล่าสุด )
    ตลอดจน เรียลลิตี้ฉบับแก้ไข..ที่แก้ภาค1ใหม่เกือบหมด(ทำและจัดหน้าเพื่อการรวมเล่มโดยเฉพาะ)
    และลิ๊ตเติลเมอร์เมด ( ที่ตั้งใจจะรวมเล่มเช่นเดียวกัน ) ...

    หายไปอย่างเรียกกลับคืนมาไม่ได้ถาวรเลยละคะ

    .
    .

    ไม่รู้ว่าควรจะโทษขโมยพวกนั้นหรือโทษตัวเองดีที่ไม่รู้จักเซฟหรือไลท์ลงแผ่นดี

    แต่ว่านั้นก้อผ่านมาหลายเดือนแล้วละคะ

    สภาพจิตใจดีขึ้นกว่าตอนแรกเยอะ..แต่พอนึกถึงแล้วมันเจ็บปวดนะคะ
    ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น..มันเหมือนทุกอย่างที่ทำลงไปมันสูญเปล่าไปหมด
    หมดแรงและหมดใจ
    อยากแต่งต่อ แต่..พอจะแต่งมันก้อเหนื่อยใจยังไม่รู้

    เพราะนั้นคงได้แต่ ขอโทษ เหมือนเช่นเคยๆ..

    ขอโทษที่ตอนนี้ยังกลับมาไม่ได้ ...แต่เชื่อว่า เราทิ้งไปไม่ได้ตลอดชีวิตหรอก
    เราทิ้ง ยุนแจ ไปไม่ได้จริงๆ..

    คงได้กลับมาแน่ๆ..เพียงแต่คงต้องใช้ เวลา อีกหน่อยหนึ่งละกว่าจะกลับมาได้

    ยังไงก้อต้องขอบคุณทุกคนมากนะคะ ..ขอบคุณอีกครั้ง ขอบคุณเหมือนทุกครั้ง

    ขอบคุณคะที่เข้ามาอ่าน..และยังคงรอคอย หรืออย่างน้อยก้อยังจำเรื่องนี้ได้
    สำหรับทุกคอมเมนท์ ตั้งแต่แรก จนถึงวันนี้ และวันต่อๆไป
    ขอบคุณทุกคนจากใจเลยคะ..

    ดีใจที่ได้รู้จักบ้านนี้ ดีใจจริงๆนะที่ได้รู้จักคนอ่านทุกคน




    แล้วพบกันใหม่เมื่อมีโอกาสนะคะ


    ขอบคุณอีกครั้งคะ ^^




    zebracat ( ต่าย )
    6/6/10



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น